20. Sloppenwijken in en rond Caïro
Door: keesinegypte
Blijf op de hoogte en volg Cornelis
19 December 2011 | Egypte, Caïro
Nee, u leest het goed, maar ik ben ook niet in de war. Alleen, vandaag moet ik even iets inhalen wat ik meegemaakt heb op de laatste dag voordat ik Caïro verliet. Heus, het klooster komt nog genoeg ter sprake.
Het idee om mijn studieverlof in Egypte door te brengen kwam driekwart jaar geleden. Natuurlijk moet zo’n gedachte dan eerst een aantal maanden rijpen en in het familieberaad ingebracht worden. Wanneer het plan die toets doorstaat, kun je het in een bredere kring bekend maken en voorbereidingen gaan treffen. Toen de goedkeuring van de kerkenraad en van de classis (= een vergadering van meerdere kerkelijke gemeenten die onderling toezicht houden) op tafel lag, heb ik ook contact gezocht met de landelijke kerk. Ik vertelde dat ik een langdurige reis naar Egypte ging maken en mijzelf daar misschien ook voor hen nuttig zou kunnen maken. Niets is vervelender dan terugkomen van zo’n reis en dan achteraf horen: had dat even laten weten dat je daarheen ging, dan had je voor ons ...
Naar aanleiding van die email kreeg ik een antwoord dat men er inderdaad prijs op zou stellen als ik wat van mijn tijd beschikbaar wilde stellen. Er is namelijk een ontwikkelingsprogramma van de Koptische kerk dat op zijn beurt weer door de Nederlandse (Protestantse) kerk wordt gesteund. En de vraag was of ik een bezoek wilde brengen aan een paar projecten en daar een verslag van maken. Met een dergelijk verslag komt zo’n steunproject voor de Nederlandse kerken meteen veel meer tot leven. Er ging ook een email naar de aanspreekpunten binnen de Koptische kerk met de mededeling dat ik in aantocht was en zodoende kon ik afgelopen dinsdag met een paar stafmedewerkers van het ontwikkelingsprogramma op bezoek bij een aantal projecten.
Ik was diep onder de indruk. Niet alleen van de enorme armoede die je zelfs midden in Caïro tegenkomt en van de inzet van de verschillende projectmedewerkers, maar vooral van de hoge kwaliteit van het programma. Het concept van het programma (met de naam BLESS, maar die naam heeft met de inhoud niets te maken) is dat van een geïntegreerde aanpak. Dat wil zeggen: er wordt niet een los probleem aangepakt maar er wordt geprobeerd om op verschillende terreinen initiatieven te ontplooien, die elkaar zo mogelijk onderling ook nog ondersteunen en versterken. In een paar trefwoorden: de hoofdpersonen in het project komen uit de plaats zelf. Ze krijgen een training en moeten vervolgens met plaatselijke vrijwilligers aan de slag. Er worden grofweg zes sleutelfiguren getraind die op verschillende terreinen aan de slag gaan. En omdat één van de doelen die men wil bereiken is dat vrouwen een grotere rol gaan spelen in de maatschappij, wordt er naar gestreefd om vooral vrouwen als projectmedewerkers toe te rusten. De vaste medewerkers moeten lid zijn van de Koptische kerk, voor het overige zijn moslims als vrijwilligers maar ook als begunstigden van het programma van harte welkom.
Wat zijn de problemen die in het kader van zo’n BLESS project aangepakt worden? Ten eerste analfabetisme. Er worden alfabetiseringgroepen opgestart om mensen die geen school bezocht hebben (of althans niet lang genoeg om te leren lezen en schrijven) alsnog een kans te bieden. Op hetzelfde spoor wordt ook een steungroep aangeboden voor de kinderen die naar school gaan. Het onderwijs is, voorzichtig uitgedrukt, niet overal even goed. Om ervoor te zorgen dat de kinderen toch de vruchten van het onderwijs plukken, worden ze extra ondersteund zodat de resultaten met sprongen verbeteren. Kinderen van één tot en met vijf jaar kunnen naar een kleuterschool. En voordat, in september, een nieuw schooljaar begint, worden ouders bezocht om ze te motiveren hun kinderen naar school te laten gaan. Dan wordt er veel aandacht besteed aan gezondheidszorg in het algemeen en aan zorg rond zwangerschap en geboorte en zuigelingenzorg in het bijzonder. Er is een apart programma om de genitale verminking van vrouwen tegen te gaan. (Dat komt namelijk ook in Egypte voor en óók onder christenen.) Verder worden er microkredieten verstrekt en worden mensen geholpen om de hygiëne te verbeteren.
De stelregel bij dat alles is: we willen mensen niet afhankelijk maken van onze hulp, maar we willen hen helpen zichzelf te helpen. Zelfredzaamheid bevorderen, heet dat in Nederand in het jargon van sommige politieke partijen.
Nogmaals, ik was diep onder de indruk van de kwaliteit van het programma en ik kon de plaatselijke vrijwilligers dan ook van harte feliciteren en mijn diepe bewondering uitspreken voor het voortreffelijke werk dat ze gedaan hebben en nog doen.
U begrijpt dat ik het nu nog des te meer toejuich dat onze diaconie in Koudekerke dit project via Kerkinactie direct gaat ondersteunen!
Het idee om mijn studieverlof in Egypte door te brengen kwam driekwart jaar geleden. Natuurlijk moet zo’n gedachte dan eerst een aantal maanden rijpen en in het familieberaad ingebracht worden. Wanneer het plan die toets doorstaat, kun je het in een bredere kring bekend maken en voorbereidingen gaan treffen. Toen de goedkeuring van de kerkenraad en van de classis (= een vergadering van meerdere kerkelijke gemeenten die onderling toezicht houden) op tafel lag, heb ik ook contact gezocht met de landelijke kerk. Ik vertelde dat ik een langdurige reis naar Egypte ging maken en mijzelf daar misschien ook voor hen nuttig zou kunnen maken. Niets is vervelender dan terugkomen van zo’n reis en dan achteraf horen: had dat even laten weten dat je daarheen ging, dan had je voor ons ...
Naar aanleiding van die email kreeg ik een antwoord dat men er inderdaad prijs op zou stellen als ik wat van mijn tijd beschikbaar wilde stellen. Er is namelijk een ontwikkelingsprogramma van de Koptische kerk dat op zijn beurt weer door de Nederlandse (Protestantse) kerk wordt gesteund. En de vraag was of ik een bezoek wilde brengen aan een paar projecten en daar een verslag van maken. Met een dergelijk verslag komt zo’n steunproject voor de Nederlandse kerken meteen veel meer tot leven. Er ging ook een email naar de aanspreekpunten binnen de Koptische kerk met de mededeling dat ik in aantocht was en zodoende kon ik afgelopen dinsdag met een paar stafmedewerkers van het ontwikkelingsprogramma op bezoek bij een aantal projecten.
Ik was diep onder de indruk. Niet alleen van de enorme armoede die je zelfs midden in Caïro tegenkomt en van de inzet van de verschillende projectmedewerkers, maar vooral van de hoge kwaliteit van het programma. Het concept van het programma (met de naam BLESS, maar die naam heeft met de inhoud niets te maken) is dat van een geïntegreerde aanpak. Dat wil zeggen: er wordt niet een los probleem aangepakt maar er wordt geprobeerd om op verschillende terreinen initiatieven te ontplooien, die elkaar zo mogelijk onderling ook nog ondersteunen en versterken. In een paar trefwoorden: de hoofdpersonen in het project komen uit de plaats zelf. Ze krijgen een training en moeten vervolgens met plaatselijke vrijwilligers aan de slag. Er worden grofweg zes sleutelfiguren getraind die op verschillende terreinen aan de slag gaan. En omdat één van de doelen die men wil bereiken is dat vrouwen een grotere rol gaan spelen in de maatschappij, wordt er naar gestreefd om vooral vrouwen als projectmedewerkers toe te rusten. De vaste medewerkers moeten lid zijn van de Koptische kerk, voor het overige zijn moslims als vrijwilligers maar ook als begunstigden van het programma van harte welkom.
Wat zijn de problemen die in het kader van zo’n BLESS project aangepakt worden? Ten eerste analfabetisme. Er worden alfabetiseringgroepen opgestart om mensen die geen school bezocht hebben (of althans niet lang genoeg om te leren lezen en schrijven) alsnog een kans te bieden. Op hetzelfde spoor wordt ook een steungroep aangeboden voor de kinderen die naar school gaan. Het onderwijs is, voorzichtig uitgedrukt, niet overal even goed. Om ervoor te zorgen dat de kinderen toch de vruchten van het onderwijs plukken, worden ze extra ondersteund zodat de resultaten met sprongen verbeteren. Kinderen van één tot en met vijf jaar kunnen naar een kleuterschool. En voordat, in september, een nieuw schooljaar begint, worden ouders bezocht om ze te motiveren hun kinderen naar school te laten gaan. Dan wordt er veel aandacht besteed aan gezondheidszorg in het algemeen en aan zorg rond zwangerschap en geboorte en zuigelingenzorg in het bijzonder. Er is een apart programma om de genitale verminking van vrouwen tegen te gaan. (Dat komt namelijk ook in Egypte voor en óók onder christenen.) Verder worden er microkredieten verstrekt en worden mensen geholpen om de hygiëne te verbeteren.
De stelregel bij dat alles is: we willen mensen niet afhankelijk maken van onze hulp, maar we willen hen helpen zichzelf te helpen. Zelfredzaamheid bevorderen, heet dat in Nederand in het jargon van sommige politieke partijen.
Nogmaals, ik was diep onder de indruk van de kwaliteit van het programma en ik kon de plaatselijke vrijwilligers dan ook van harte feliciteren en mijn diepe bewondering uitspreken voor het voortreffelijke werk dat ze gedaan hebben en nog doen.
U begrijpt dat ik het nu nog des te meer toejuich dat onze diaconie in Koudekerke dit project via Kerkinactie direct gaat ondersteunen!
-
19 December 2011 - 09:11
Adriana Van Haperen:
De informatie over het project BLESS
maakt mijn kerst meer dan goed! -
19 December 2011 - 09:11
Adriana Van Haperen:
De informatie over het project BLESS
maakt mijn kerst meer dan goed! -
19 December 2011 - 15:04
Willemienk:
Heel erg bedankt voor je uitvoerige en onderhoudende beschrijvingen. Dat kost je veel tijd maar gelukkig heb je dat nu.
Fijn dat wij dat alfabetiseringsproject vanuit onze kerk gaan ondersteunen.
Je verhalen zijn heel intens;het is alsof je naast je loopt terwijl jij ons zodoende alles kan laten zien.
Je gaat er helemaal in op.Het is bijna te
Veel voor een mens.
Moeilijk voor je om de Kerstdagen niet thuis te zijn?
Ik denk trouwens dat je je zou schamen voor onze rijkdom na alle armoede die jij tegenkomt.
Hou je goed!
Hartelijke groeten van Willemien -
19 December 2011 - 20:47
Anna Carien En Piet:
Het is heel bijzonder om op deze manier je ervaringen mee te maken. Het doet ons ook goed om te horen hoe goed het project BLESS is georganiseerd en dat het de mensen ten goede komt. Positief dat de projecten van de landelijke kerk zo worden aangepakt.
Kees we wensen je een heel goede en inspirerende tijd toe. Gezegende kerstvieringen en een gelukkig 2012, voor jou en je gezin. -
21 December 2011 - 14:53
Ronald En Maryanne:
Via marianne van de berg gehoord van jouw reis, blijven je nu volgen . groetjes -
22 December 2011 - 01:05
Piet En Marijke :
We genieten van je bijzondere verslagen.We wensen je gezegende kerstdagen en een voorspoedig 2012
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
